επενεκτέος

ἐπενεκτέος, -α, -ον (AM)

αυτός τον οποίο μπορεί κανείς να προσθέσει.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ρηματικό επίθετο σε -τέος τού ρ. επιφέρω από το θέμα ενεγκ- τού αορίστου: ήνεγκον, ενεγκείν*].